برخلاف آنچه که تصور می شود:

یاد امام حسین علیه السلام فقط مخصوص یک روز ، یک دهه و یک ماه نیست ...

یک زندگی، او را در قلب و ذهنت داشته باش ؛

بگذار پیام و عطر گل سرخی بی نظیر ، یک عمر معطرت کند

این که حسین [علیه السلام] فریاد مى ‏زند  پس از این که همه عزیزانش را در خون مى ‏بیند

و جز دشمن کینه توز و غارتگر در برابرش نمى ‏بیند  فریاد مى ‏زند که: «آیا کسى هست که مرا یارى کند و انتقام کشد؟»

«هل من ناصر ینصرنى؟»؛ مگر نمى ‏داند که کسى نیست که او را یارى کند و انتقام گیرد؟

این «سؤال»، سؤال از تاریخ فرداى بشرى است و این پرسش، از آینده است

و از همه ماست و این سؤال، انتظار حسین را از عاشقانش بیان می‏کند

و دعوت شهادت او را به همه کسانى که براى شهیدان حرمت و عظمت قائلند، اعلام مى ‏نماید.

بجز حسین مرا ملجا و پناهی نیست "

بگو به من که : بیا بنده در پناه خودم

میان قبر بگویم حسین و گریه کنم

دلم خوش است به این اشک گاه گاه خودم

حسین جانم!                                                             

دست من گیر که این دست همان است                                

                  که من سال ها از غم هجران تو بر سر زده ام ..

در مدرسه ی کربلا ، کودکان به چشم خود دیدند که بابا دو بخــــش است:

بخشی در صحـــــرا ، بخشـــی بر بالایٍ نیــــزه ...

اما اینکـــه عمــــو چند بخش است را فقـط بــابـــا می دانــد ...

همه چیز با آب زنده می شود … من اما … با اشک برای تو!

ای کشته ی اشک های چشم …

یا حسین

لبیک یا حسین

یعنی در معرکه حاضر باشی، هرچند تنها بمانی

و مردم تو را بی یاور گذاشته باشند و تو را متهم و خوار شمارند

لبیک یا حسین یعنی تو و مالت و زن و فرزندانت در این معرکه حاضر باشند.

هر کس قطره‏ای (خالصانه) برای امام حسین (علیه ‏السلام) گریه کند

خداوند درهای جهنم را تا ابد به روی او می‏بندد.

شیخ عباس ۷۴ ساله، که ۳۶ سال خادم حرم حضرت ابوالفضل العباس (ع) بوده، در مورد جریان آب دور قبر علمدار کربلا توضیحاتی داده است وی گفت: قبلا دو چشمه در سرداب مطهر وجود داشت که از ۴۰۰ سال قبل که آب لوله‌کشی نبود این آب مرتب می‌جوشید و از یک طرف وارد و از طرف دیگر خارج می‌شد که مزه و طعم آن آب از بهترین آب معدنی امروز هم بهتر بود و آن سرداب پله داشت مردم می‌آمدند و از آن آب به عنوان تبرک استفاده می‌کردند که آب در تابستان خنک و در زمستان گرم بود اما یک فرد از خدا بی‌خبر آمد به بهانه اینکه تَرَکی در دیوار حرم اباالفضل پیدا شده گفت، می‌خواهم آزمایش کنم این آب از کجا می‌آید و بعد آن دو چشم را کور کرد و هر چه تلاش کردند، آن دو چشمه احیا نشد اما بعد از دو ماه آب دوباره بالا آمد و به سرداب رسید و آن آب چشم‌های کور شده را شفا می‌داد از ۵۰ سال قبل تا کنون این آب در یک سطح ثابت مانده و نه کم و نه زیاد می‌شود  . وی ادامه داد: شما به خوبی می‌دانید اگر آب به مدت ۱۰ روز در یک جا بماند گندیده می‌شود، اما این آب با وجود اینکه در ورودی آن بسته شده مانند گلاب می‌ماند و در اطراف قبر مطهر حضرت اباالفضل حلقه زده و همچنان بسیار تازه و معطر مانده است وی افزود: هم اکنون در بخش درب صاحب‌الزمان مرقد مطهر اباالفضل پنجره کوچکی قرار دارد که وصل به سرداب حرم است و اگر نگاه کنید از آن مرتب بوی گلاب می‌اید و این همان آبی است که متأسفانه خادمان کنونی در ورودی آن را و راه رسیدگی به سرداب را به روی زوار بسته‌اند این آب چند ویژگی دارد. اول اینکه اگرچه راکد است، هرگز رنگ و طعم آن از دست نرفته و گندیده نشده است ویژگی دوم آن که سطح آب بالاتر از قبر مطهر آقا ابوالفضل(ع) است آب از دیواره دور قبر به داخل نفوذ نمی‌کند.

در راه معشوق؛
هر زحمتی به یک معنا لذتی است.
در این راه فرماندهی از آن توست یا حسین (علیه السلام)

رسانه‌های عراقی از تغییر رنگ تربت امام حسین (ع) به رنگ سرخ در صبح روز عاشورا خبر دادند.

به گزارشسرويس بينلمللي باشگاه خبر نگاران به نقل از خبرگزاری نون الحبريه ي عراق؛ "علاء ضیاءالدین" مدیر موزه الحسینیه کربلا با تائید این خبر، افزود: تربت اخذ شده از نزدیکترین مکان مقبره شریف امام حسین (ع) در روز عاشورا و در مقابل بازدیدکنندگان به رنگ سرخ تغییر رنگ داد.

این در حالیست که شبکه تلویزیونی کربلا وابسته به‌ آستان مقدس امام حسین (ع) این حرکت نادر را به صورت مستقیم پخش کرد.
در همین حال، برخی از نمایندگان پارلمان عراق با حضور در این موزه، به بازدید از این تربت خاک کربلا پرداختند.
گفتنی است؛ روز گذشته در بین بازدیدکنندگان از موزه کربلا و همزمان با تغییر رنگ تربت خاک امام حسین (ع)، حسین الشهرستانی معاون نخست وزیر عراق در امور انرژی نیز حضور داشت.

خداحافظ دیار آشنایى                  جگر سوزاندى از داغ جدایى
خداحافظ فرات کم محبت         خداحافظ عطش اى عشق عترت
خداحافظ خیام گلشن من              بود خاکسترت بر دامن من
خداحافظ مزار شیرخواره                که هستى بهر اصغر گاهواره
خداحافظ مه ابرو کمونم                       على اى ارباً اِبا مهربوم
خداحافظ علمدار مودب            پس ازتوگشته سیلى رزق‏ زینب
خداحافظ سرشمشیر خورده           فداى چشم تو که تیر خورده
خداحافظ الا اى مَشک پاره                  دلم شد آسمان پرستاره
خداحافظ تن پامال مرکب           شده رخت اسیرى رخت زینب

زینب ماند و یک کاروان تنهایی و بی کسی

زینب ماند و مسئولیتی عظیم

زینب ماند و پرستاری و دلداری

زینب ماند و ایستادگی

زینب ماند و خطبه های آتشین

زینب ماند و یتیمداری

زینب ماند و رسوایی کوفیان

زینب ماند و کلام علی گونه اش

سرشارترین شعر خدایی؛ زینب
اسطوره ی طاقت و حیایی؛ زینب
تو زینت نقطه‌های بسم‌الله‌ وتفسیر فصیح کربلایی؛ زینب

حضرت عشق علیه السلام ، اربابِ من

در خاطری که ” تویـــی ” دیگران فراموشند ،

بگذار در گوشت بگویم

” میـــخواهــمــــــــت ”

این خلاصه ی ،

تمام حرفای عاشقــــانه دنـــیاست …!!!

گرچه آن طفل سه ساله تاب در پیکر نداشت
تاب سیلی داشت تاب دیدن آن سر نداشت
تا سرخونین بابا را در آغوشش گرفت
بر لب او لب نهاد و از لبش لب برنداشت

شام غریبان حرم حسینی، تسلیت و تعزیت

رفته به تاراج خزان بر جانمانده باغبان
گلها همه پرپر شده صحرا شده بى سایبان
مظلوم حسین من کجاست
نور دوعین من کجاست
جسم حسین نازنین افتاده برروى زمین
آید صداى فاطمه نالد به آواى حزین
مظلوم حسین من کجاست
نور دوعین من کجاست
جسم حسین نازنین افتاده در صحرا
گردد میان کشته ‏ها  ناله کنان زهرا
مظلوم حسین من کجاست
نور دوعین من کجاست
زینب چه سازد اى خدا پرپر شده گلها
بر سرزنان، گوید اخا دیگر شدم تنها
مظلوم حسین من کجاست
نور دوعین من کجاست

 امشب بصحرا بی کفن جسم شهیدان است                                  شام غریبان است
امشب نوای کودکان بر بام کیوان است                                               شام غریبان است
آل علی ویران نشین، اندر بیابان است                                         شام غریبان است

شمع سان از غم هجر رخ تو آب شدم

باورت نیست اخا بدتوبیچاره شدم
بعدت ای مونس جان زینب آواره شدم
قدر تاریخ به من ظلم وجسارت گشته
خواهر تو هدف تیر حقارت گشته
باورت نیست ولی دست مراهم بستند
حرمت خواهر غمدیده تو بشکستند
باورت نیست ولی دین من انکار شده
آسمان پیش دوچشمان ترم تارشده
باورت نیست منو کوچه وبازار کجا
دختر فاطمه ومجلس اغیار کجا
یا اخا رفتی و بی پشت وپناهم کردی
مردم آن لحظه که از نیزه نگاهم کردی
غیرت اله تو رامحو تماشا شده ام
سرو بودم زغمت جان اخا تا شده ام
کاش عباس به نیزه بنهد چشم به هم
زینب وسلسله و همرهی نامحرم
هرکجا نام تو بردم پاسخم دشنام است
چشم در راه من وتو کوچه های شام است

به هنگام ظهر، یکى از یاران امام علیه السلام به نام ابوثمامه صیداوى، آن حضرت را متوجه وقت نماز ظهر کرد. امام حسین علیه السلام که به نماز اهمیت ویژه‌اى مى‌داد، دستور داد که جنگ را متوقف کرده و همگى به نماز پردازند. پیشنهاد امام حسین علیه السلام مورد موافقت دشمن قرار نگرفت و آنان هم چنان به نبرد خود ادامه مى دادند. امام حسین به ناچار، یکطرفه جنگ را متوقف کرد و با یاران اندک خود نماز ظهر را به صورت نماز خوف (نماز ویژه زمان جنگ) به جاى آورد. یاران آن حضرت دو دسته شده، دسته اى به نماز امام علیه السلام اقتدا کرده و دسته اى دفاع مى نمودند. اما دشمنان هیچ گونه ترحمى به امام علیه السلام و نمازگزاران نکرده و با رها کردن تیر، آنان را هدف قرار مى دادند. برخى از مدافعان امام حسین علیه السلام، دشمن را از اطراف نماز گزاران پراکنده کرده و برخى دیگر خود را سپر تیرها قرار داده و مانع رسیدن آنها به وجود امام حسین علیه السلام مى شدند. سعید بن عبدالله حنفى، از جمله آنانى بود که خود را سپر امام علیه السلام قرار داد. وى هر تیرى که به جانب امام حسین علیه السلام مى آمد، خود را سپر آن مى کرد و آن قدر در این راه ایستادگى کرد تا نماز امام علیه السلام به پایان رسید. در آن هنگام به زمین افتاد و به شرف شهادت نایل آمد. علاوه بر زخم شمشیر و نیزه، از بدن این شهید دلاور، تعداد سیزده چوبه تیر یافتند.

گفته ‏اند علت نام گذاري روز دهم به عاشورا آن است كه ده نفر از پيامبران با ده كرامت در اين روز مورد تكريم الهي قرار گرفتند.
روز دهم محرم هم ياد آور و اقعه شهادت امام (ع) و يارانش مي‏ باشد. اين روز از عظيم ترين روزهاي سوگواري به حساب مي ‏آيد. مي‏توان گفت عاشورا همان دهم محرم است، چون پيامبران براي حادثه ‏اي‏ كه در اين روز واقع مي ‏شود گريسته ‏اند، در فرهنگ ديني هم چنان باقي مانده است.

اینها که نام جـدّ تو را جار می زنند
آقا نیا؛ شبانه تورا دار می زنند
دیروز هزار نامه و دعوت: بیا،بیا
امروز ورق...پاره به دیوار می زنند
سگهای کوفه به راهت کمین نموده اند
درنده وار نعره ی کفتار می زنند
مُرده است عاطفه هاشان، وفابریده اند
نقّاره ی شکسته برسر بازار می زنند
صدها هزار نامه ی آنان فسانه بود
زیر تمام وعده به یک بار می زنند
بوزینه ها به منبر جـدّت خزیده اند
واغیرتا زحنجره شان جار می زنند

در روايتي آمده است: حضرت موسي بن عمران هفت در مناجات خود عرضه داشت :

 بارخدايا! چرا امت حضرت محمّد را بر ديگر امت ها برتري دادي ؟ خطاب آمد: به خاطر ده چيز.

 حضرت موسي عرض كرد: آن ده چيز كدام است تا به بني اسرائيل بگويم عمل كنند؟

فرمود: نماز، زكات، روزه، حج، جهاد، جمعه، جماعت، قرآن، علم و عاشورا.

 حضرت موسي عرض كرد: عاشورا چيست ؟

 خطاب رسيد: عاشورا عبارت است از گريستن يا حالت گريه به خود گرفتن و نوحه و مرثيه خواندن

 در عزاي سبط رسول خدااي موسي ! هيچ بنده اي از بندگانم بر حسين و مظلوميت او گريه و ناله نمي كند

مگر اين كه اهل بهشت خواهد بود.

امام صادق(ع) فرمود: "تاسوعا روزي است كه حسين(ع) و اصحاب او در كربلا محاصره شدند و سپاه شاميان بر ضد آنان گرد آمد. ابن زياد و عمر سعد از فراهم آمدن آن همه سوار خوشحال شدند و آن روز، حسين(ع) و يارانش را ناتوان شمردند و يقين كردند ديگر براي او ياوري نخواهد آمد و عراقيان او را پشتيباني نخواهند كرد".

ایام تاسوعا و عاشورای حسینی برهمه شیعیان جهان تسلیت باد

: يا حسين
سرخي شهادت تو ناپيدا بودعشق تو اما م کربلا ز يبا بود
تنها سبب زندگي دين قطعاًپيغام نماز ظهر عاشورا بود

مگو که هستم و منت برٍ وجودم من اگر نبود حسین علی نبودم من
زبان من که فقط نغمه ساز دولت اوست که در مدیحت او مو به مو سرودم من
به گریه عاشق آتشدلی چه خوش می گفت که ای مسیح راز تو را گشودم من
به گوش مرده چه گفتی که زنده شد ،گفتا حسین گفتم و محشر به پا نمودم من

در فرهنگ شيعي، روز نهم محرم روزي است كه امام حسين(ع) و يارانش

در محاصره نيرهاي كوفه قرار گرفتند. روزي كه آب را به روي اهل بيت بستند،

و عصر آن روز عمر بن سعد با دستوري كه از ابن زياد دريافت كرد،

آماده جنگ با حسين(ع) شد. اما به دستور امام(ع) آن شب را مهلت خواستند،

تا به عبادت و راز و نياز بپردازند.
اين روز به دليل اين كه بر اهل بيت سخت گذشت و شايد يكي از روزهاي بسيار سخت و مصيبت

بر خاندان پيامبر بود، تاسوعاي حسيني نام گرفت.

عشق حسین گر همه دم بر سر است
چاره ی هر جیره خورِ حیدر است
آن حجر الاسود والا مقام
مردمکِ چشم علی اصغر است

علی اصغر گلِ نشکفته ی من
الا ای طفل در خون خفته ی من
چرا دشمن به آن تیرِ سه شعبه
نمک زد بر دلِ آشفته ی من

ششماهه على به دوش بابش دادند
یک جام از آن باده نابش دادند
چون با لب تشنه حاجت آب نمود
با تیر سه شعبه‏اى جوابش دادند 

یکى از فرزندان امام حسین‏ (ع) که شیر خوار بود و از تشنگى،

روز عاشورا بى تاب‏ شده بود. امام،خطاب به دشمن فرمود:

از یاران و فرزندانم، کسى جز این کودک نمانده ‏است.

 نمی ببینید که چگونه از تشنگى بى تاب است؟

در"نفس المهموم" آمده است که‏ فرمود:

" ان لم ترحمونى فارحموا هذا الطفل‏"در حال گفتگو بود

که تیرى از کمان حرمله ‏آمد و گوش تا گوش حلقوم على اصغر (ع) را درید.

امام حسین‏(ع‏) خون گلوى او را گرفت و به آسمان پاشید.

گفته اند:
 در عاشورا وقتی زخم در جان خورشید نشست
و زمین ، پیکر مبارک حسین را بر خویش قطعه قطعه دید ،
به لرزه درآمد و آسمان تیره و تار شد
و غبار خشم خداوند از جای جنبید .
در آنجا سجاد سلام الله علیه دست بر زمین کوفت
 و زمین را به آرامش خواند ،
 سر به آسمان برداشت
 و آسمان را دعوت به سکوت کرد ....
آسمان و زمین هر دو ،
 تنها در اجابت فرمان امام خویش آرام گرفتند ،
دندان بر جگر نهادند ،
 خون به لب آوردند ،
 ولی دم نزدند .
مویه کردند ولی فغان نکردند .
در خویش شکستند و گریستند ،
اما ضجه نزدند .
واکنون یا ابا عبدالله !
 چگونه در خویش مچاله نشویم
و قطره قطره نباریم ......
«این الطالب بدم المقتول بکربلا.....»

گفته‌ شود: ثواب‌ زیارت‌ امام‌ حسین‌(ع) از زیارت‌ خانه‌ خدا بیشتر است‌
و یا مساوی‌ است‌. بزرگ‌ترین‌ دلیل‌ برای‌ این‌ مطلب‌ این‌ است‌: شكی
‌ نیست‌ در این‌كه‌ خانه‌ی خدا كه‌ در مكه‌ واقع‌ شد حرمت‌ و احترام‌
و عظمت‌ آن‌ برای‌ احترام‌ و حرمت‌ حضرت‌ ابراهیم‌(ع) است‌ كه‌ آن‌ ر
ا بنا نمود و خلیل‌ الرحمن‌ هنگامی‌ كه‌ مأمور به‌ ذبح‌ فرزندش‌ حضرت‌
اسماعیل‌ شد، طاقت‌ نیاورده‌ چشمانش‌ را بست‌ اما امام‌ حسین‌(ع)
جوانش‌ را نزدش‌ قطعه‌ قطعه‌ نمودند و جوانانی‌ را برای‌ خدا قربانی
‌ كرد و ابداً ناراحت‌ نشد و رنگ‌ نباخت‌. پس‌ زمین‌ كربلا كه‌ مزار
شهدای‌ راستین‌ قرار گرفت‌ و مرقد مطهر عزیز اسلام‌ در آن‌ جا واقع
‌ شد، می‌بایستی‌ زیارت‌ آن‌ و ثواب‌ زیارت‌ آن‌ لااقل‌ معادل‌ ثواب‌ خانه‌ی
خدا باشد، نه‌ كمتر