گفته اند:
در عاشورا وقتی زخم در جان خورشید نشست
و زمین ، پیکر مبارک حسین را بر خویش قطعه قطعه دید ،
به لرزه درآمد و آسمان تیره و تار شد
و غبار خشم خداوند از جای جنبید .
در آنجا سجاد سلام الله علیه دست بر زمین کوفت
و زمین را به آرامش خواند ،
سر به آسمان برداشت
و آسمان را دعوت به سکوت کرد ....
آسمان و زمین هر دو ،
تنها در اجابت فرمان امام خویش آرام گرفتند ،
دندان بر جگر نهادند ،
خون به لب آوردند ،
ولی دم نزدند .
مویه کردند ولی فغان نکردند .
در خویش شکستند و گریستند ،
اما ضجه نزدند .
واکنون یا ابا عبدالله !
چگونه در خویش مچاله نشویم
و قطره قطره نباریم ......
«این الطالب بدم المقتول بکربلا.....»
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
